Berneau - Rabosee 18 km

Na een lange rit naar het zuiden zet mijn man me af in Berneau. Hier moet ik de wildernis in op weg naar Visee. Voor Visee kom ik dan op de Via Mosana en ergens loop ik vanzelf de GR57 op die langs de Ourthe naar Roche en Ardennen slingert.
Ik begin in een weiland en voel me kiplekker en een beetje gespannen. Het zal meer klimmen worden in Belgie, red ik dat? Gelukkig heb ik nu wel stokken (ik loop als een nordic gek rond). Na een liefelijk en lang graspad moet ik echt omhoog en kom ik bij een asfaltweg waar ik rechtsaf moet, Dalhem herinner ik me. Ik doe het op de rood-wit blokjes want ik heb geen routeboekje van dit stukje bij mij. Tot dan toe gaat het goed, maar ik kom op een kruispunt, heb wel de waarschuwingsblokjes gezien voor de wijziging in de route, maar zie geen blokjes meer. Ik dwaal rond want ik kan alleen omhoog en naar beneden, dus wil even niet zomaar gaan wandelen. Ik houd een auto aan en vraag naar de route du pelerin maar nee geen sjoege. Dan vraag ik maar naar Richelle, omdat ik weet dat dat het volgende dorpje is. Ik wordt omhoog gestuurd en …daar zijn de blokjes weer, gelukkig. Ik loop Richelle binnen. Een saaie weg door een woonwijk. De zon is warm en ik zie op goede afstanden van elkaar de juiste markering. Ik loop goed en soepel en ben al heel tevreden met dit eerste stuk, maar heb nog wat te gaan. Dan zakt de weg weer en loop ik naar een drukker stuk. Gelukkig vind ik elke keer weer de markering. Na een druk kruispunt moet ik verschrikkelijk plassen. Helaas midden in het dorp dus ik ben echt afhankelijk van een WC. Ik zie de VW garage en gelukkig mag ik er plassen ik grap nog dat ik ook een VW rijd (in het frans komt mijn grapje wat stuntelig over trouwens).
En dan loop ik door Visée naar de Maas, ik zak en ik zak….en dan zie ik de markering voor de Gr5. Ik weet dat de via Mosana die volgt, maar ik ben al bijna bij het station, ik had gedacht eerder in mijn routeboekje te komen.
Linksaf dan maar en ik kan nu weer met een boekje lopen. Ik loop vlak langs het spoor en heb mooi uitzicht over de Maas. Ik weet dat er straks een klim komt…

Aan het einde van Visee klim ik eerst een beetje en dan heel steil naar boven. Sur les Roches heet de woonwijk. Ik ben blij met mijn stokken die helpen om mijn evenwicht te houden en ik kan een beetje meeduwen naar boven. Helemaal bovenaan ben ik gesloopt, maar dan vervlakt de weg en loop ik over de kam van de berg met schitterend uitzicht. Ik laat de bebouwing achter me en wandel weer als een pelgrim. Zo vlak loop ik meteen weer soepel en ik zie het helemaal zitten.
Na een kilometer kom ik weer in bebouwing. Het is prachtig weer en ik doe mijn jasje uit en mijn zonnepet op. Alle bewoners zijn aan t werk in de tuin en dat is ook wel begrijpelijk. Twee mannen houden me aan en vragen of ik de pelgrimsroute loop. Als ik bevestigend knik ontstaat er een gesprekje in het frans. Ik vertel dat ik al heel Nederland door ben gelopen en dat dit pas de eerste etappe is dit jaar. Ik moet nog wennen. De man vraagt waarom en ik vertel over mijn behoefte om dingen af te sluiten. Ineens heb ik weer helemaal contact met de start van deze tocht. De deuren rammelen nog steeds verdorie!
On y Va en ik worstel mezelf door alle bebouwing van Richelle, daal wat af en steek bij het huis met de papegaai een drukke weg over. en dan wordt het eindelijk wat rustiger. Ik zak af naar het kasteel van Argenteau en loop steeds langs de gewone weg. en dan mag ik het bos in op weg naar de kapel van Wixhou. Ik ben blij als het asfalt ophoudt en ik eindelijk weer een beetje een wandelgevoel krijg. En ik blijf maar dalen. Bij Wixhou wordt ik het bos in gestuurd en loop ik echt weer vrij steil naar beneden naar de vijvers van Julienne. ik heb er nu ruim 12 km opzitten en ben hard toe aan een pauze. Mijn snelheid ligt niet hoog met al het dalen en klimmen en vanaf mijn pauze plek zie ik alleen maar hoge heuvels die ik zeker weer opmoet, omdat de Maas erachter ligt en ik moet vandaag nog naar de Maas.
Na mijn pauze kom ik wat stijver weer op gang, maar het loopt nog door. Ik volg de rivier en ga op en neer door het bos, een gehucht en dan een weiland. Soms is het een steil klimmetje, maar meestal is het vrij geleidelijk.
Na het weiland kom ik eindelijk op zo'n vertrouwt smal paadje waar ik dol op ben. Hoog boven mij hoor ik kinderen spelen. Ze gluren door het bos om mij te zien en rennen met me mee. Even verder op staat het jongetje in een opening klaar met een handje steentjes, maar mijn boze "No, fait pas ca. C'est pas gentile" houdt hem tegen, gelukkig maar. En dan kom ik weer op asfalt en moet ik onder de snelweg door. Aan het einde van de tunnel zegt mijn boekje rechts, maar de markering zegt links Ik kies voor de markering en loop nu op een stukje waar de Via Mosana, de Gr57 en de GR5 samen opgaan. De Gr5 loopt helemaal naar Nice volgens mij.
Ik begin nu wat moe te worden en besluit in Rabosee rechtsaf te slaan naar de Maas. Het stuk dat ik dan loop is vergelijkbaar met het stuk naar Jupille sur Meuse, maar ik moet naar het hotel in Herstal. Als ik na een flinke klim sta op mijn afsplitsing twijfel ik even. Rechtdoor is een prachtige holle weg, rechtsaf is een saaie asfaltweg en behoorlijk stijgend. Toch maar wel naar Rabosee. Met spijt verlaat ik de route en ga op weg naar de slaapplaats. Ik heb nu ruim 4,5 uur gelopen en het is ook wel einde dag. Ik loop nog ok en dit is echt een goed begin.

In Rabosee puf ik even uit bij de wegkapel. Ik bel Albert om te vragen me hier op te pikken omdat ik wel klaar ben fysiek, maar hij kan het adres op zijn routeding niet vinden. Wandre wel, dus ik sta op en ga weer lopen naar Wandre. Het zal bergaf zijn en mijn linkerknie doet niet meer helemaal mee en begint te sputteren als hij het bordje 14% ziet. Naar beneden klinkt fijn, maar zo steil is echt afzien weet ik nu. Toch maar vast wennen, de Pyreneeën schijnen ook heftig te zijn namelijk. En die moet ik ooit over hahaha.
Ik stap heel langzaam, stap voor stap naar beneden terwijl auto's langs scheuren en er veel afval in de berm ligt. Ik zie Wandre liggen en zie een straatnaam bordje. Ik sms Albert waar ik nu ben en loop rustig door. Dan zie ik een huis met een prachtige Maria in de muur en vlak daarna komt er een zwarte golf met NL nummerbord de berg op…ik strompel er blij naar toe en ben heel tevreden met de 17 km die ik heb gelopen. Voor vandaag is het genoeg maar binnenkort gaan we wel weer deze kant op. Luik voorbij en dan langs de Ourhte de Ardennen door, ik begin er vertrouwen in te krijgen dat dat allemaal wel gaat lukken.